Esther Vergeer

Wie kent haar niet, Esther is wellicht de bekendste Woerdenaar. De grootste successen boekte ze met rolstoeltennis waar ze maarliefst 13 jaar lang de nummer 1 is geweest en ze is nog altijd fanatiek sporter.

Nadat ze vier jaar geleden een punt zette achter haar tenniscarrière is ze zich o.a. in gaan zetten om kinderen met een handicap aan het sporten te krijgen en deze te begeleiden vanuit de Esther Vergeer Foundation.

Zoeken naar nieuwe uitdaging.

Esther doet dit jaar voor het eerst mee aan de triathlon in Woerden en zal, als enige para-triatleet, starten op een achtste om 15:00 uur op 5 juni. De stap van tennis naar triathlon is geen bewuste keuze. Na een break van een half jaar nadat ze gestopt was met tennis, verwachtte ze wel dat ze het tennissen wel weer zou oppakken. Echter na weer een paar keer op de tennisbaan te hebben gestaan wilde ze iets anders. Er lag voor Esther niet echt een uitdaging meer in het tennissen. De situatie was eigenlijk precies die waar ze de Esther Vergeer Foundation voor heeft opgericht, zoeken naar een passende sport bij een handicap. De sport moest nu in te passen zijn in haar werkschema en te doen zijn op tijden dat het haar uit zou komen.

Eerste triathlon.

Fietsen was altijd al iets waar ze zich goed bij voelde, de handbike was er al omdat het zo ongeveer de enige cardio activiteit is die je in een rolstoel kan doen. Hardlopen, of hardrollen zoals het in haar geval eigenlijk heet, deed ze ook wel. Maar daar werd ze niet moe van. Tijdens een congres kwam ze in contact met de bondscoach van de (para)triathlon en hij nodigde haar uit voor een wedstrijd in Rotterdam.

Esther zag het zwemmen echter niet zo zitten. Sterker nog daar had ze helemaal geen behoefte aan, 750 meter door het water ‘ploeteren’. Maar met goede tips en tricks en de nodige zwemuren heeft Esther dit zich eigen ook gemaakt en zwemt ze inmiddels ook nog met plezier. De nieuwe uitdaging was daar, ze ging deelnemen aan de triathlon en inmiddels heeft ze drie triathlons achter de rug sinds vorig jaar.

‘Gedoe’ sport.

‘Wel een beetje een -gedoe sport- hoor, triathlon.’ Je moet voor elk onderdeel zoveel spullen hebben en meeslepen. Een wetsuit voor het zwemmen, handbike voor fietsen en een wheeler voor het lopen.

In Woerden doet Esther mee voor de prestatie. De uitdaging ligt vooral in het ‘lopen’ waar ze op het parcours de nodige obstakels tegen zal komen. Het sturen is in een wheeler een lastige discipline. Bij het zwemmen krijgt ze hulp van de brandweer als ze in en uit het water moet. Ze zal dan in haar rolstoel worden geholpen om zich te begeven naar de wisselzone in de parkeergarage. Daar wacht haar vader om Esther te te helpen in haar handbike voor het fietsen en na het fietsonderdeel haar in de wheeler te helpen om het laatste onderdeel, het ‘lopen’ te volbrengen.

Een triatleet probeert altijd krachten te verdelen. Spaart de benen tijdens het zwemmen en fietst het laatste stukje voor de wissel vaak meer op souplesse om de overgang naar het lopen op te vangen. Voor Esther ligt dat anders, alles gaat op armkracht. ‘Na de drie onderdelen branden mijn armen ongelofelijk, maar ik weet zeker dat ik met een voldaan gevoel over de finish zal komen’.

Ondanks dat het een ‘gedoe sport’ is wordt dit al haar vierde triathlon en verheugd Esther zich enorm op haar deelname in Woerden, een thuiswedstrijd is altijd speciaal.